Bir kadro mühendisliği düşünün!!

Geçen sezonu bir penaltı ile kaçıran ve bu sezon direk süper ligi hedefleyen takım ligin ilk iki haftasına profosyonel anlamda deneyimi olmayan genç kaleci Fatih Gülmez ile lige başlıyor. Daha sonra tecrübeli Günay ve Nihat transfer ediliyor.

Stoper yani takımın en önemli ikilisinde Ahmet ve Yalçın'ın alternatifi olmadan lige başlanılıyor. Elinde bu ligin belkide en iyilerinden biri olan İsmail'in gitmesine izin veriliyor.

O zamanda ligin final maçına biri sakat, biri cezalı olunca hayatlarında stoper oynamamış, 1. lig görmemiş gençler sahada.

Bir Mehmet Erdem sakatlandı yerine dört maçta neredeyse 14 tane sol bek denendi.

Yabancılardan Del Walle dışında doğru dürüst verim alamıyoruz.

Kısaca sezon başında kulübün anahtarlarını sanki Mourinho gibi görüp verdiğimiz Yalçın Koşukavak'ın kadro mühendisliği sonrası gelinen nokta cezalı ve sakatlıklardan sonra yüzümüze şamar gibi vurdu.

Tabii birde final maçlarını oynamak, zirveye yürümek o maçları almak tecrübe ister, kalite ister, yürek ister, hırs ister, mücadele ister.

Bu takım aynı geçen sezon ligin son üç haftasını 2-0 öne geçtiğimiz Ankaragücü maçını berabere bitirmiş, daha Balıkesirspor deplasmanı ve iç sahada Çaykur Rizespora mağlup olarak müthiş bir hayal kırıklığı ile ligin ilk yarısını bitirmiştik.

Şimdide tam zirve hayalleri kurduğumuz, şehri tam havaya sokacakken üst üste iki mağlubiyetin yanında bugünkü rezil futbol inanılmazdı.

Rakip 10 kişi kalmasına rağmen, 38 yaşındaki Nobre, 35 yaşındaki Selçuk'lu takım bizi abondone etti.Â

Beni mağlup olsakta, berabere kalsakta, hatta galipte gelsek o görüntü çok rahatsız etti.

Gazişehir'de oynayan bir futbolcu bu kadar sıradan olamaz, neredeyse her kafa topunu rakibe vermez, pozisyon almayı bilmeyen, faul dahi yapamayan bu futbolcuların ne işi var Allah aşkına Gazişehir takımında.

Onun için devre arasında bu alternatifsiz bölgelere acilen takvilerin yanında.

Bu tenekeden yerli ve yabancıları kim almışsa, bırakın kulüpten maaş vermeyi, önünden dahi geçirmeyin.