Güven diğer deyişle itimat insanlar arası ilişkilerde olmazsa olmazlardandır.

İnsanlar hayatta mutlaka birilerine güvenmek zorundadır. Güven olmadığı müddetçe insan ilişkilerinin hiçbir anlamı olmaz. Güven olmazsa sosyal hayat devam etmez.

Güvende en önemli bir husus da doğruluk, dürüstlüktür. Güvendiğimiz insanlar aynı zamanda istikamet üzere olmalı kendisine olan güveni boşa çıkarmamalıdır.

Ben nefsimi temize çıkarmam. Çünkü Yusuf (A.S.)’ın söylediği "Nefis daima kötülüğe sevk eder." Yûsuf Sûresi, 12:53. Mealindeki âyet-i kerimesinin sırrıyla kötülüklere nefs-i emareme (insanı daima kötülüğe, yasak zevk ve istekle teşvik eden duyguma) güvenemem.

İnsan zayıftır; belâları çok. Fakirdir; ihtiyacı pek ziyade. Acizdir; hayat yükü pek ağır.

Eğer Kadîr-i Zülcelâle dayanıp tevekkül etmezse ve itimat edip teslim olmazsa, vicdanı daim azap içinde kalır. Meyvesiz sıkıntılar, üzüntüler, kederler onu boğar. Ya sarhoş veya canavar eder.

Peygambere (a.s.m.) bağlanıp, onun kemâlâtına dayanıp onun babaya yakışır tarzda şefkatine itimat edip kusur ve hatalar etmemeliyiz. Evet, çoklar var ki, büyüklerine ve mürşidlerine itimat edip tembellik eder. Hattâ bazan "Namazımız kılınmış" der (bir kısım Alevîler gibi).

Demek nefs-i emmare, kötülük yönünde nihayetsiz cinayet işleyebilir.

Hayır ve vücutta iktidarı pek cüzîdir.

Fakat benliği bırakıp hayrı, vücudu ve tevfiki Allah'tan istese, şerden ve tahripten ve nefsine itimattan çekinip istiğfar ederek tam bir kul olsa, "Allah onların günahlarını silip yerlerine iyilikler verir." Furkan Sûresi, 25:70. Ayetin meali sırrınca, nihayetsiz kötülük kabiliyeti, nihayetsiz hayır kabiliyetine değişir, en yüksek makama çıkar.

Hazret-i Yusuf Aleyhisselâm mealen "Şüphesiz nefis daima kötülüğe sevk eder-ancak Rabbim rahmet ederse o başka." Yusuf Sûresi, 12:53. demesiyle, nefs-i emmâreye itimat edilmez. Benlik ve nefs-i emmâre sizi aldatmasın.

Dua bir kulluk sırrıdır. Allah’a kulluk ise, hâlis, Allah için olmalı. Yalnız aczini gösterip, dua ile Ona sığınmalı, rububiyetine, Rablığına karışmamalı. Tedbiri Ona bırakmalı, hikmetine itimat etmeli, rahmetini suçlamamalı.

İbadet ettiğin ve tanıdığın Allah’ın vaadine (söz vermesine) iman ve itimat et. Ona, vaadinden dönmek imkansızdır.

Kudretinde hiçbir cihetle noksanlık yoktur. İşlerine acz (güçsüzlük) müdahale edemez. Senin küçük bahçeni halk ettiği gibi, Cenneti dahi senin için halk edebilir ve halk etmiş ve sana söz vermiş. Ve söz verdiği için, elbette seni onun içine alacak.

Madem dünyanın imtihanları geçicidir, çabuk giderler; sevaplarını, meyvelerini bizlere verirler. Biz de İlahi yardıma itimat edip sabır içinde şükretmeliyiz.