Teknik direktör Mehmet Altıparmak, inatla, eleştiriye aldırmadan, yıldız ismine bakmadan, apoletine takmadan kendi bildiğini okumaya devam ediyor.

Dünkü karşılaşmaya Del Walle, Segbefia kenarda, Oğulcan, Popeon trübünde kendisinin aldırdıkları Erhan, Kenan, Uğur, Mücahit , Bjarnason sahada.

Bu kadro ile şunu gösteriyor ve söylüyor. Bu takımın sahadaki patronu benim. Başkan, yönetim, trübünler, basın eleştirebilir ama ben bildiğimi yaparım diyor.

Dünde aldığı sonuç ve üç puanla haklı çıktı. Sezonun ilk yarısında deplasmanda yendiğimiz Hatayspor ile şimdiki Hatayspor arasında Himalayalar kadar fark var. O zamanlar küme düşme hattının en önemli adayı olan takım şimdi 36 puana ulaşmış ve playoff kovalıyor.

Dün geceki karşılaşma her iki takım içinde çok önemliydi ama bizim için adeta kırılma maçı gibiydi. Çünkü burada kaybedilen puan ve puanlar bizi hem moral hemde sıralama açısından abandone ederdi.

Aslında maç tam bir taktik savaşı içinde geçti. Rakip Hatayspor hep topun arkasında pres, mücadele, koşu, hırs ve bunun yanında bizi önce sindirmek, sonra sinirlendirmek için her şeyi yaptılar. Ama Avcı'nın harika golü bizi moral olarak üste atarken, Hatayspor kendi tuzağına düştü ve sinirlendi.

Ve Gelelim Sow'a!!

Şimdi Sow sahaya girdi, herkes Beşiktaş'lı Kagawa gibi sahaya girecek ayağına topu alacak, herkesi çalımlayacak golünü atacak, yada Röveşata ile golünü çakacak.

Ama henüz hazır değil, çünkü ne kadar antremanlı olursanız, olun maç ritmi ve kondisyonu farklıdır.

Şimdi bu üç puan bizi üst sıralarda tuttu, aynı zamanda Denizli, Adana Demir mağlubiyetleri ve İstanbulspor beraberliğinden sonra aradığımız moral açısından çok önemliydi.