Büyük şehirler, bir diğer deyişle metropol şehirler; sosyo-ekonomik farklılıkları bulunan birçok insanın barındığı kozmopolitan şehirlerdir. Tıpkı Gazi Şehrimiz’in olduğu gibi.

Bu şehirlerin yüksek binalarla örülmüş, elit semtleri vardır elbette. Sosyo-ekonomik olarak daha yüksek yerlerde olan insanların yaşadığı; alışveriş, yeme-içme anlamında en lüks konumda olan yerlerdir buralar. Burada yaşayan insanların ekonomik şartları, eğitim olanakları daha yüksek seviyede olduğu için haliyle yaşam kalitesi de daha yüksek oluyor.

Bir de metropolitan şehirlerin kenar mahallelerini de görmezden gelemeyiz. Ancak gelin görün ki büyük şehir diye anılan bu şehirlerde 'kenar' diye tabir edilen mahallelerde yaşayan insanlara her ne hikmetse 'cahil, görgüsüz' ibaresi kullanılıyor. Halbuki onlar da bu şehrin havasını soluyor. Onlar da bu şehirde yaşayan diğer insanlarla aynı kaderi paylaşıyor. Tek farkları maddi imkanları olmadığından lüks yerlerde ve lüks dairelerde konaklayamamaları. Burada hemen bir soru sormak isterim: bu insanların maddi imkanları yok diye manevi imkanları da mı olmamalı? Sırf diğer insanlardan birkaç kuruş eksik kazanıyorlar diye 'alt tabaka' diye anılıp ezilmeli mi bu insanlar?

Gazi Şehrimiz de metropol bir şehir dedik. İbrahimli, Emek, Karataş gibi yüksek binalarla çevrili semtler olduğu gibi Karşıyaka, Düztepe, Hacıbaba gibi kenar diye tabir edilen semtleri de içerisinde barındırıyor. Kozmopolitan bir şehir neticede Gaziantep. Haliyle sosyo-ekonomik farklılıklar olması da muhtemel olacak.

Zengin insanlar 'modern' iken fakir insanları 'ilkel' olarak tabir etmek bana göre çok anlamsız. Sonuçta her biri yaşıyor ve her biri diğer insanlardan farklı da değil.

Özetle her ne şekilde yaşarsa yaşasın insan insandır. İster 'modern' olsun ister 'kenar mahalle'de yaşasın. Onların bu şekilde yaşaması onları insan olmaktan çıkarmaz. İnsan olma özelliklerini de bir kenara koymaz asla.