Gözümüzü onunla açtık, yıldız oyuncuları onun sayesinde izledik, onunla sevinip onunla üzüldük.. Futbola bağımız onunla oldu.
KİM Mİ?...
Ulu çınar Gaziantepspor. Yıllarca Gaziantepspor ile inanın günlerimiz dolu dolu geçti. Saatlerce Kamil Ocak'ta maça girebilmek için sıra bekledik. Yağmurun, karın ve güneşin altında. Olsun dedik; fedakarlık yaptık. Çünkü şehrimizin gözbebeği, hafta sonlarımızın sevgilisiydi. Daha sonra gazetecilik başlayınca bu takımın peşinden gitmediğimiz yer kalmadı. Gecemizi gündüzümüze katarak binlerce kilometre yol yapıp hep Gaziantepspor ile birlikte olduk. Yılmadık, yorumladık ve uykusuz kaldık. Ama inanın keyifle takip ettik yıllarca Gaziantepspor'u... İzlemediğimiz antrenman, çift kale yoktu. Büyük bir aşkla sahanın kenarında Celal Doğan, Asım Atmaz, yöneticiler, teknik direktörler ve daha kimler kimler... Niye, tek sevgimiz Gaziantep ve Gaziantepspor'du...
Süper Lig’de aralıksız 27 yıl kalmak, o ligin adeta vazgeçilmezi ve çınar ağacı olmak ne demekti. Lig üçüncüsü, ikincisi olmak, Avrupa'da Ülkemizi temsil etmek, Roma, Aleves ve Tel Aviv gibi takımları yenmek büyük bir başarıydı. Yani, Gaziantepspor ile sevinip Gaziantepspor ile üzülmek vardı yaşamımızda. Tüm Gaziantep bu takımın yanında ve destekçisiydi.
Taaa ki; bu şehirde sidik yarışı başlayana ve bu şehirde siyaset yarışı başlayana kadar. Herkes BEN demeye başladıktan sonra koca çınar Gaziantepspor herkesin oyuncağı oldu. Sistem değişti, yönetenler değişti, değirmenin un öğüttüğü gibi yöneticiler değişti ve Gaziantepspor üzerinden herkes hesap yapmaya başladı.
Yalnış transferler, yanlış yönetimler ve şehrin desteğini çekmesiyle kendi kaderine terk edilen Gaziantepspor ne yazık ki, yönetimsel hatalarla bugünlere geldi. Herkes el birliğiyle bu takımın kayboluşunu izledi. Kime, NE OLUYOR? demedi. Yangına bir benzinde gelen ve giden attı. Bu kulüpten para kazananlar dahi sahip çıkmadı.
Ardından gelen kriz yönetimleri de kendilerini düşününce olanlar oldu. Bu kulübün kongrelerinde bile menfaat öne çıkınca takımı ve koca çınarı düşünen kalmadı. Sonrasını yazmaya, konuşmaya gerek dahi yok. Çünkü, el birliğiyle bitirildi. Meydan boş bırakıldı.
İşte 51 yıllık kulübün başına bunlar geldi. Bugün yaşasaydı 51 yaşında olacaktı Gaziantepspor. Türkiye’nin köklü kulüplerinden olacaktı. Maalesef artık yok. Kalbimizde yaşıyor. Ama şu anda dahi Gaziantepspor deyince içim yanıyor, yüreğim cız ediyor. Bu Kulübü bu hale getirenler utansın. Gaziantepspor sevgisinin yerini başka bir şey alamaz. Ama, bugün iyiki Gaziantep FK var. Çünkü, o takım olmasaydı bugün bırakın Süper Lig'i hiçbir ligde takımımız olmayacaktı. Neyse kendimizi böyle teselli edelim.