İslam tarihinin göğsünde açılan en acı,en derin yara, öyle ki şu zamana kadar Kerbela çölünde mazlumlarin akıtılan kanlarindan daha fazla göz yaşı dökülmüştür. Canlarini canana feda eden Aşıklar..Bizler yakıcı tarihin acıdan sessizlesmis sokaklarında salına salına dolaşırken onlar dünyaya sırt çevirdiler.
Rivayet ederler ki, o esnada göklerden şöyle bir ses geldi: Ey Allah'ın sevgilisi! beni bul!.
Sesi duyan Hz Hüseyin kardeşine dönüp biraz evvel Hz Rasulü (sav) rüyamda gördüm O bana şehitlik müjdesi verdi ve dedi ki,
Ey Hüseyin! Yüksek alemlerde oturanlar ve göklerin boşluğunu dolduranlar, Peygamberler mukaddes ruhlariyle birlikte senin mübarek ruhunu karşılamak için yolunu beklemektedirler.Calis ki bu akşam huzurumuzda iftar edesin!..
Ayrılık hengâmi..

O sırada bütün yüksek makam sakinlerinin hali değişmiş,süfli alem hayret ve dehşet içinde.. felek yanmış,yıldızlar tedbir ve tesirden aciz kalmış,ışık hüzmeleri doğmasın diye güneşin eteğini tutmuş, Kerbela Şahın'ın hayat mumu sönmesin.
Fakat ne mümkün sabahın öncüsü güneş doğu tarafından belirdi, gün başladı...
Ve bir toz bulutu yükseldi her tarafa, kapkaranlık kesildi heryer..
Ah Hüseyinim ahh..

Rabbim Ehli beyti ve Kerbela güllerini bizden razı etsin, bizleri de Hz Hüseyin'in ordusundan, Kerbela şehitlerinden yazsın.
Inna lillah ve inne ileyhi raciun..

HAYIRLI CUMALAR dilerim