Bu hafta işsizliğin nerelerine gittiğini başlıkta olduğunu gibi dilimizin döndüğü, kalemimizin mürekkebi doğrultusunda yazmaya çalışacağım. Bir ebeveyn olarak bebeğimiz olduğunda nasıl seviniriz, neler yapmayız ki! Ancak çocuğumuz büyüdükçe sıkıntıları da beraberinde gelmeye başlar. Hele birde işin içine ekonomik boyut girerse de çıkılamaz bir hal alır.

Bebek büyümeye başlar ve 5 yaşına gelince okul öncesi eğitimi dediğimiz anaokuluna kaydederiz. (Diyanet İşleri Başkanlığına bağlı 4-6 yaş arası yerlerde var) Çocuğumuz 6 yaşında ilkokula başlar ve 4 yıl sonra mezun olur. Çocuk 10 yaşına girince ortaokul eğitimine başlayacaktır ve arkadaş çevresi de değişecektir. Çocuklarımızı bu yaşlarda kontrol edemezsek sigara başta olmak üzere çeşitli kötü alışkanlıklara başlarlar. Çocuk biraz daha büyüyüp ergenlik dönemine girmeye başlayınca lisede okuyor olacaktır. Lise bitince üniversiteli olursa gençlik döneminde yine öğrenciliğe devam edecektir. Üniversite sınavlarında başarılı olamazsa önümüzdeki yıl için ya tekrar hazırlanacaktır ya da iş bulup çalışacaktır. Eğer gençlerimiz iş bulurlarsa ev ile iş arasında vakit harcayacakları için başka yönlere eğilimleri olmayacaktır. Diğer taraftan ise üniversiteye giden gençlerimizin çevresi tamamıyla değişecek ve sosyal hayatları farklı olacaktır. İşte bizler çocuklarımıza ilk eğitime başladıkları 5 yaşından itibaren gözlemlemeliyiz. Her zaman kontrol mekanizmasını çalıştırıp neler yaptıklarına bakmalıyız.

Eğer bizler gençlerimize sahip çıkmazsak başkaları kötü işlerinde kullanmak üzere sahip çıkacaklardır. Şu anda sigara, alkol, ateş-buz gibi sentetik uyuşturucuların kullanım oranı maalesef ortaokul düzeyine düşmüş durumda ve her geçen gün artmaya devam ediyor. Toplum olarak el birliği ile bu işin üstesinden gelebiliriz. Eğer toplum olarak görmezlikten gelirsek Allah korusun hepimizin başına gelebilir. Gençlerimiz işsizlikten dolayı uyuşturucu ticareti yapan art niyetli kişilerin tuzağına düşüyor ve önce ücretsiz olarak bağımlı hale getiriliyor. Uyuşturucu bağımlısı olan gençler daha sonra ise uyuşturucu alabilmek için art niyetli kişilerin isteklerini yerine getiriyor. Bakın bu olay sadece üç-beş kişinin değil ülke olarak hepimizin meselesidir. Uyuşturucu bağımlısı gençlerimiz daha sonra hırsızlık yaparak topluma ve kendilerine zarar vermeye devam etmektedirler. Hırsızlık ve uyuşturucuya çözüm bulmamız için gençlerimize sahip çıkıp, onlara iş olanakları sağlamalıyız. Etrafımızda gördüğümüz veya duyum aldığımız uyuşturucu satıcılarını güvenlik güçlerimize bildirerek yakalanmalarını sağlamalıyız.