Mehmet Erol Maraş Yazıyor...

Kim ne derse desin, Gaziantep’te insanlar hiç mutlu değil, en başta araç kullanımı çok çok kötü. Genel olaylarda eğer Gaziantep’in Emniyet ve Jandarması güçlü olmasa, daha da kötü durumlara düşebilirriz.

Şiddette de en ön sıralardayız. Buna bir de boşanmalar, madde kullanımı ve dedikodularla yalanlar eklenince, bu alanlarda da birinciliği hiç kimseye kaptırmıyoruz.

Böyle bir şehirde ne yapabilirsiniz ? Vallahi ben kendim her şeye mütevazı bir şekilde bakıyor ve davranıyorum. Araçta biri bana laf atsa, deynekle dayak yememek ‘Tamam olur abim, özür dilerim’ diyerek gaza basıp devam ediyorum.

Neden böyle yapıyorum? Çünkü kötü niyetli çılgın ve psikopat insanlarla aynı çuvala girmek istemiyorum. Korktuğum için mi? Yoo, benim Allah’tan başka kimseden korkum yok. Ama Gaziantep’te yerli insanların sayısı azalıp, göç ile gelen kitleler çoğalınca ve buna bir de Suriyeliler eklenince, burada yaşamak gittikçe zorlaşıyor. Ama ne yapalım, Gaziantep bizim şehrimiz, yaşamak zorundayız. Doğduğumuz yer olunca, öleceğimiz yer de Gaziantep. Onun için Gaziantep’ten vazgeçemeyiz ve böyle yaşamaya alışacağız ve devam edeceğiz. Zaten Metropol şehirlerin kaderi budur. Göç yerel kültürü etkiler.
Bunları söylerken esas demek istediğim şu: Son günlerde, Gaziantep Organize Sanayi Bölgesindeki fabrikalarda, her yıl asgari ücretin belirlenmesinden sonra Şubat ayında fabrikaların önünde ücret isyanı yaparak direnişler ve eylemler oluyor.

Ne var ki, bakıyorum; aynı sendika, aynı milletvekili, aynı sendika başkanı ve aynı fabrikaların isimleri hep öne çıkıyor. Şimdi durum böyle olunca, yüzde 30-35 zam verdiğin zaman bir işçinin maliyeti, SGK, vergi ve diğer giderlerle birlikte yaklaşık 50 bin TL’ye mal oluyor. İşçi kendisi haklı, ama cebine giren para 30-31 bin TL civarında olacak. Hayat pahalılığı ve evleride kiraysa, gıda ücretlerinin aşırı pahalı olması nedeniyle ayın 12-13. gününde hemen paralar suyunu çekiyor. Bir işçi eğer kredi kartıyla yaşıyorsa, gerçekten ayakta durması mümkün değil, biz de buna hak veriyoruz. Hak aramak güzel bir şey de, eylemlerin ve direnişlerin hakaret boyutlarına dönmesi bizleri üzüyor. Anladığım kadarıyla buradaki sendika başkanı ve milletvekili bayan arkadaşımız, emekçinin hakkını ararken bir şeyi unutuyorlar. Şu an Gaziantep’ten her yıl 10 fabrika İran ve Mısır’a kayıyor. Biliyorsunuz, bu ülkelerde işçilik maliyetleri 300 doları geçmiyor.

UCUZ İŞÇİLİK!

Yaptığım araştırmalarda da tekstil ve halı sektörü dünya ile rekabet için ucuz işçiliği seviyor. Buradan sendika başkanı ve milletvekili bayan arkadaşa söylemek istediğim, işverenlerden mantıklı rakamlar isteyerek iş barışını sağlamaları gerektiğidir. Bu gidişle, Gaziantep’te birçok işveren Mısır’a ve İran’a hızlı bir şekilde yatırıma koşacak. O zaman Gaziantep’te işsizlik oranı artınca, bunun hesabını kim verecek?
İşsizlik oranı yükseldiğinde şehirde geçimsizlikler olacak, bunun da sosyal patlamalara neden olacağını şimdiden görüyoruz. Herkes aklını başına alsın; Gaziantep’teki fabrikalar Mısır’a ve İran’a kaymasın. İşçi ve işveren, kendi arasında iş barışını sağlayarak mantıklı bir ücrette anlaşmalarını tavsiye ediyorum.

CELAL DOĞAN HDP’DEN MİLLETVEKİLİ OLUNCA KIYAMETİ KOPARDIK

1968 kuşağı olarak, Celal Doğan başkan, Türkiye’de önder kişilerden biriydi. Gerçekten de Celal Doğan başkan, Gaziantep’te hem milletvekili hem de belediye başkanlığı dönemlerinde Gaziantep için elinden geleni yaptı. Üstelik Celal Doğan belediye başkanı olduğunda iktidarda kendi partisi değil, başka bir parti vardı. Buna rağmen iktidarlarla hep iyi geçindi. Gaziantep’in bakanlarıyla da şehrin menfaatleri için konuşurken hep ‘egolarını’ geride bıraktı ve kötü de yapmadı. Amaç Gaziantep ise, ben buna mecburum şeklinde yol aldı ve hizmet edip takdir gördü

Şimdi diyeceksiniz ki, Celal Doğan nereden çıktı? Biliyorsunuz, Celal Doğan sürpriz bir şekilde Ahmet Türk ile yakın dost olduğu için HDP’den Gaziantep Milletvekili seçildi. Ben de bir gün Sayın Celal Doğan’a, ‘Neden HDP’den milletvekili oldunuz?’ sorusunu sordum. Celal Başkan da bana, ‘En azından HDP’de ben olduğum için ne cezaevi, ne Organize Sanayi Bölgesi’nde, ne de Gaziantep’te herhangi bir olay olmasına fırsat vermem’ cevabını verdi. Tabii, birileri Celal Doğan başkanın HDP’ye geçmesini hiç hazmedemediler. Bu nedenle Celal Doğan Başkan’la araları pek de iyi olmadı. Ama 5 yıllık milletvekili süresince Gaziantep’te hiçbir yerde eylem olmadı. Üstelik Celal Doğan Başkan’a karşı çıkanların çoğu, kendisinin iyilik yaptığı kesimden geldi. Bugün bakıyorum ki, Celal Doğan Başkan’ı Organize Sanayi’deki fabrika eylemlerinde, DEM’den seçilen, Emek Partisi’ne geçen, Evrensel Gazetesi’nin Genel Yayın Yönetmeni ve şimdi Gaziantep Milletvekili Sevda Karaca ile birlikte, sendika başkanı Mehmet Türkmen fabrikaların önünde eylem yaparak Gaziantep’in işverenlerini işçi düşmanı göstererek Türkiye’nin gündemine taşımaya çalışıyorlar. Halbuki, Celal Başkan HDP’den milletvekili olduğunda böyle bir şey olmuyordu.

O nedenle, Sevda Karaca mı, yoksa Celal Doğan mı, gerçeği ortaya çıkıyor. Meydanı böyle boş bırakırsak, Adana’dan gelip Gaziantep’te milletvekili seçilip, Türkiye kamuoyuna Gaziantep’i iyi bir şekilde tanıtmayanları hep birlikte görmeye devam ederiz. Bu düşüncelerle Celal Doğan gibi bir ismin Gaziantep’te b her zaman iyi bir şekilde anılması gerektiğine inanıyorum ve güzel bir hafta diliyorum.