Adile Naşit....! Kenan Yücel yazıyor...

Sadecee onu değil,
Zil sesini,
Tepsideki çayını,
Gülüşünü,
Okuldaki erkek ve kız öğrencilerin ilk yardıma koştuğu, idare ile öğrencilerin arasındaki muhteşem köprü oluşturmasını,
Seferoğlu ve Tellioğullarını,
Haydi bakalım yatağa ile biten uykudan öncesini,
Samimiyetini ,
İçtenliğini,
Saflığını
Duygusallığını....!
Kısaca biz sadece onu değil, kel Mahmut, inek Şabanı, yakışıklı feriti, güdük necmiyi, badi ekremi ve o yılları özledik.
Ama iyi ki o dönemi yaşadık.
O dönem ki Saflığı, yardımlaşmayı, birlikteliği, dayanışmayı, kan bağı olmadan can bağı olmayı yaşadık.
Şimdikilerin öyle bir şansı yok.
Ne mutlu bizlere...!
Allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun inşallah.