Baharın müjdesici Mart ayı, bazıları içinde hüzün demektir.
1 Mart 1977 tarihinde karlı bir günde, imkansızlıklar içerisinde tabut olmadığı için battaniyeye sarılarak omuzlarda mezarlığa defnedilen Mustafa Erol’un cenazesinin taşındığı bu fotoğraf benim gibi herkesi hüzünlendirir.
Konya’da yaşayan Tarih Öğretmeni Ali KUZENCİK’in o günlerle ilgili bir yazısı, insan olarak beni çok duygulandırdı.
İşte hüzün kokan o yazı…
Hemen, hemen her Ülkü Ocağımızda asılı duran karlı bir kış gününde tabut bulunamayınca battaniyeye sarılan, ülküdaşlarımızın omuzunda taşınan şehidimizin (Mustafa EROL) bu fotoğrafına, gençlik yıllarımdan beri hep hüzünle ama İMRENEREK bakmışımdır.
Bu resmin altında, Karakoç’un;
“Ellerin yurdunda çiçek açarken,
Bizim ile kar geliyor gardaşım,
Bu hududu kimler çizmiş gönlüme,
Dar geliyor dar geliyor gardaşım"
yazılı idi.
Her kar yağdığında içim yanar, çok sayıda şehit ülküdaşımızı defnettiğimiz, “komşu kapısı” yaptığımız Ankara/Karşıyaka Mezarlığı ve mazi gözümde canlanır..
İçim acır…
1970'lerdeki ülküdaşlarımın mücadelesi bir kahramanlık destanıdır. O yıllarda ülkücü mücadelede yer almış olanların hepsi birer kahramandır. 1970'li yıllarda o şanlı mücadelenin içinde yer almış olmaktan her zaman gurur duydum. Bu durum benim en şerefli mirasımdır.
Genel Merkez görevimizden önce Ankara Ocağı (1977-78) teşkilatlanma masasından başka “tatlı dil ve güler yüzden” dolayı şehit aileleri ile yakından ilgilenme görevi verilince “ateşin düştüğü yeri” nasıl yaktığını ve asla sönmeyeceğini yakınen şahit olmuşumdur..
12 Eylül öncesinde, gençken yaşlanmıştık.!
Civan ülküdaşlarımızı kara toprağa vermekten…
Rabbim bu mübarek vatan için şehit olan tüm şehitlerimize rahmet eylesin.
Yunus Emre der ki;
“Bu dünyada bir nesneye yanar içim göynür özümYiğit iken ölenlere gök ekini biçmiş gibi”
Cenab-ı Allah’ın “topraktan geldiniz, toprağa döneceksiniz” buyruğuna en büyük sevgilinin, Hz.Peygamberin yanına dönmelerinde şehitlerimizin zerre üzüntüleri yoktur..
Belki şehit olmalarına sebep, kendi vatanlarında, kendi bayrağı altında yaşayanlardan gelmiş olmasıdır tek üzüntüleri..
Biliyoruz ki... unutmak; tükenmektir…GAFLETTİR.
Biliyoruz ki... Ahde vefasızlık, aynı zamanda imansızlıktır.
Şehitlerimizin EMANETİ emanetimiz, davası davamızdır.
Rabbim şehitlerimizi gufran, rahmet döşeğinde ağırlasın... İmanım gereğince inanıyorum ki zaten öyledir, şehitlerdir, nezd-i ilahi’de makamları Âli’dir..
Peygamber miraca çıktı;
ÜMMETLE döndü,
Yunus buğday için gitti;
HİMMETLE döndü,
Elbet bütün insanlar gitti bir yerlere,
Kimi eliboş, kimi CENNETLE döndü.
Nice Yusuf yüzlü civan yiğitleri gönderdik ki sonsuzluğun sahibine fotoğraflarını her gördüğümüzde gözlerimizden yaşlar süzülür.
Bugün bir yerlere gelenler makam mevki sahibi olan ülküdaşlarımız o günleri asla ve asla unutmasın ve dahi unutturmasın…
Şehitlerimizin kanlarından rengini alan Şanlı Albayrağımız kıyamete kadar dalgalanacak Allah’ın izniyle.
Türk Devletinin ve Aziz Türk Milletinin varlığı DAİM OLSUN olsun inşallah.
Meram Bağlarından
SEVGİLER

1-Mart-2022
Tarih Öğretmeni
(Ali KUZENCİK)