Devlet memurlarından biri,fırsat buldukça Mevlânâ hazretlerini ziyâret eder ve görevinden ayrılıp devamlı onun hizmetinde olmak istediğini söyler.Mevlânâ hazretleri ise vazîfesini bırakmaması için ona nasîhatte bulunur ve ona bir menkıbe anlattır. “Abbâsî halîfesi Hârûn Reşîd zamânında bir zâbıta âmiri vardı. Hızır aleyhisselâm ile her gün görüşüp sohbet ederlerdi. Zâbıta âmiri bir gün görevinden istifâ etti. Zâhid olup insanlardan ayrı yaşamaya, kimseyle görüşmeden tek başına ibâdet yapmağa başladı. Fakat istifâ ettikten sonra Hızır aleyhisselâm kendisine hiç uğramaz oldu. Bu durum zâbıta âmirini çok üzüyordu. Her gün sabahlara kadar cenâb-ı Hakka yalvarıp, gözyaşı döküyor.Bir gece rüyâsında Hızır aleyhisselâmı görüp yalvardı. “Ey vefâlı dost! Ben seninle devamlı olarak sohbet etmek maksadıyla görevimden ayrılıp ibâdet etmeye başladım. Böylece sana kavuşacaktım.Hâlbuki artık seninle hiç görüşemez oldum. Beni, cemâlinize hasret bıraktınız bunun hikmeti nedir? Yoksa bir kusûr mu işledim? daha ne kadar hasretinizle yanacağım?..”diye ağladı.onun durumuna dayanamayan Hızır aleyhisselâm ; “Ey azîz dostum! Benim sana görünüp sohbet etmemin sebebi, yaptığın ibâdetler, hayır hasenât değildi elbet. Senin bu mühim vazîfeni yapıp müslümanların işlerini hak ve adâlet ile idâre ettiğin için gelip seninle sohbet ediyordum. Hâlbuki, sen bu kıymetli vazîfeyi bırakıp, müslümanlara hizmeti terkettin. Hattâ onları adâleti olmayan biriyle başbaşa bıraktın. Sâdece kendi menfâatin için bir köşeye çekildin. Şimdi o yerine geçenler müslümanlara zulüm ve gayr-i meşrû işler ile eza vermektedir. Şu anda onlar sıkıntı ve üzüntü içindeler. Bunlara sen sebeb oldun. Çünkü bir köşeye çekilip abdest almayı, namaz kılmayı herkes yapabilir. Fakat müslümanlara hizmet etmeyi herkes yapamaz. Bunun için artık senin yanına gelmiyorum.” dedi. Zâbıta âmiri bunları dinledikçe göz yaşları içinde “Çok doğru… Çok doğru…”diye diye uyandı istifâ etmekten vazgeçti Sabah olunca da derhal eski vazîfesini yeniden istedi ve tâyin edildi.bu adamın görevi müslümanlar için ne kadar kıymetli ise, senin vazîfen de o derece mühimdir dedi Mevlana hazretleri Bunun için, benim hizmetime gelmenden çok,görevine devâm etmen daha önemlidir. Çünkü senin vazîfen, pekçok müslümanı ilgilendiriyor. Onların başında senin gibi adâletli ve emîn biri bulunmalı Böylece onlar da huzur ve refah içinde yaşarlar Bizim rızâmız bundadır. İstifâ edip bize hizmette bulunmana aslâ rızâmız yoktur”...
Atalarımızdan bize miras olan bu ruh, vatan sevgisi, vazife aşkı her dem vucut bulur.Cesaret olur, Aşk olur Mevlanaya şems olur.zamana mekana sığmaz ötelerden gelir hızır olur, aleme ışık olur.
748. Vuslat gününde aşk eri Hazreti Mevlanayi ve Şems hazretlerini rahmet ,muhabbet ve özlemle yâd ediyoruz.
HAYIRLI CUMALAR dilerim