Mekanımızı özlemişiz
Basın trübününü özlemişiz.
Sahada mücadele eden, koşan, pres yapan, diri bir takım görmeyi özlemişiz.
Geriye düştüğü maçlarda hemen pes eden, havlu atan takım yerine sonuca isyan eden, üç puanı teknik heyeti, kulübesi, futbolcusuyla isteyen takımı özlemişiz.
Trübündeki taraftarların yenik duruma düşmesine rağmen takımlarını ve yönetimi hemen protesto yerine adeta saha içine inerek onlarla birlikte 12. Adam nasıl olur, nasıl destek verilir gibi sahada adeta oynadılar, Diodus gibi kaleye duvar ördüler, Arda , Ertuğrul ve Viana ile Çanakkale geçilmez dediler, N Daye, Sorescu ve Mustafa ile koştular, onları ittiler, Maksim ve Kozlosvki ile ara pas attılar, şut attılar, Lungbye gol attırdılar, Halil Dervişe penaltı yaptırdılar.
Son yıllarda görmediğimiz trübün desteği, sinerjisi, taraftarın coşkusu, üzüntüleri, sevinci, gözyaşı tavan yaptı. Sonrası Antebin hamamları ve biz başka takımların üçlüsüne gıpta ederken bu kez üçlü, dörtlü, 13'lü çektik.
Bu arada lütfen Ertuğrul krizinden ve onun her yanlış hareketini gözlemleyip protesto etme hastalığından vazgeçelim. Çünkü şu anda futbolcu kaybetme lüksümüz yok. Üstelik bu kişi formamızı giyiyor, bizim için mücadele ediyor. O bilerek hata yapmak ister mi ?
Dünkü maçtada saçma sapan köşede rakip ceza alanına sırtını dönükken ne gerek var, faul yapmaya ve sonrası yenen gole.
Ama bugün Ertuğrulu yarın Maksimi kaybedersek kiminle oynayacağız. Bizim yedek kulübemizde Batsuayi, Dzeko, İrfan Can yok bilesiniz.
Kısacası felaket Bodrumspor başlangıcından sonra özellik son beş haftada gösterilen direnç oynanan futbol ve alınan 9 puanın yanında son iki haftada muhteşem geri dönüşler ve şehirle takım arasında sadece valilik, belediyeler, organize sanayi ve STK'ların takımı görünmenin yerine şehirle, taraftarla arasında yeniden parke taşları döşenen, gönül ve duygusal bağların oluştuğu bir takım haline dönüşmek.
Tabiki iki hafta Konyaspor ve Göztepe maçlarında alınan altı puan önemliydi. Çünkü bunlar bizim rakiplerimiz. Ama esas olan şehirle, taraftarla bütünleşmek.
Bu çok daha önemli.
Özlemiştik uzun zaman sonra stada, basın trübününe geldik ve Veni - Vidi - Vici dedik.