Başta çocukluk döneminden eğitime başlamak gerekiyor.Çocuklarımızı nasıl eğitmeliyiz,
onlara nasıl bir eğitim vermeliyiz, oradan başlamak lazım.Geleceğimizi kurtarması için öyle
bir nesil hazırlamalıyız ki, Türkiye’nin hiçbir zaman geride kalmaması için, onları iyi bir
eğitim sürecinden geçmesi gerekiyor. Çocuklarımızın ergenlik çağına kadar iyi bir eğitim
vermemiz gerekmektedir.Evet ! Yedi yaşına kadar çocuklarımızı nasıl eğitmeliyiz, bunlara
nasıl eğitim ortamı sağlamalıyız ? Çocuklarımızın on beş yaşına kadar ilgi ve alaka
beklediğini biliyorsunuz.Bu ilgi ve alakayı dışarıdan bulacağına, aile içinde görmesi
gereklidir.Bizim kendi çevremizde ve kendi içimizde onlara iyi bir şekilde eğitim vermemiz
lazım. Doğruyu yanlışı on beş yaşına kadar muhakkak öğretmemiz gerekiyor.Yalan
söylememeyi, insanları kandırmamayı ve insanlara gerektiği şekilde saygı ve sevgiyle
davranması gerektiğini öğretmemiz gerekiyor.Çocuklarımız on beş yaşından itibaren
arkadaşları kimlerdir, aileleri ne işle ile uğraşmaktadır, arkadaşlarıyla iyi geçinebiliyor mu?
Arkadaşlarının yanlış hal ve hareketlerini uzaktan da olsa bizim bunları takip etmemiz ve
onlara öncü olmamız gerekir. Sadece yapmanız gereken eğitim hayatları boyunca elimizden
geldiğince desteğimizi kesmememiz gerekmektedir.Üniversiteye gitmeden önce onlara
rehberlik edecekleri kişiler tarafından destek almalılar. Gelecekte nasıl bir programla karşı
karşıya gelebileceklerini, topluma faydalı birey olabilmesi için onlara rehber olmaya devam
etmeliyiz.Dünyanın şu anda en büyük sorunlarından bir tanesi madde bağımlılığıdır.
Bunlardan tamamıyla uzaklaştırmaya çalışmamız lazım. Topluma, ülkesine, insanlara faydalı
birer nesil yetiştirmemiz gerekiyor.Bakın ; “ Ben elimden geleni yapıyorum.” demekle iş
bitmiyor. Ben çocuğumu okula gönderdim. Ben çocuğumu okuttum. Düşünün meyve sebze
ya da herhangi bir ağaç. Bu ağaçlarla ilgi ve alakayı kestiğiniz takdirde o ağaçtan verim
almadığınız gibi çocuklarınızdan da ilgi ve alakayı kestiğiniz takdirde onlardan verim
alamazsınız alamayız. Bakın çevremizdeki öğrencilere baktığımız zaman; okul önlerinde ve
park gibi yerlerde çocukları gördüğümüz zaman yüreğimiz parçalanıyor.Bunların ailesi
nerede? Bunların ailesi çocuklarıyla neden ile ilgilenmiyorlar? Hiç fark etmiyorlar
mı?Ellerindeki cep telefonuyla kimlerle konuşuyor? Ne konuştuğunu hiç takip edebiliyorlar
mı? Daha sonrasında bugün evlerimizde çocuklarımıza ait kütüphanemiz var mı? Günlük
olarak çocuklarımızla ne gibi konular konuşuyoruz, onlara neler öğretmeliyiz ? Bakın internet
alemi yani sanal alem dediğimiz bu durumu çocuklarımızdan mümkün mertebede
uzaklaştırmamız lazım elimden geldiğince örnek vermeye çalıştım. Umarım sizler de
kendinize düşeni yapıp çocuklarınızla en iyi şekilde ilgilenip onların doğru yola ulaşmasını
sağlamanız gerekiyor. Bir sonraki yazımızda görüşmek üzere…
Sevgi ile sağlıkla kalın.