Hiç kimse sonuna kadar iyi, yada kötü olamaz.Olumlu yada olumsuz şartlar bizi şekillendiriyor. Geçen zaman yerinde duruyor ancak yeni güne geçmişteki kazanımlarla devam ediyoruz. Bir bakıma geleceği geçmişle mayalıyoruz. Bizler yanılabilen canlılarız. Bir kere bunu kabul edip ben herşeyi biliyorum demeyi bırakmalıyız. Bize verilen süre dolup tekrar ölümle dirilene dek bir duruş kazanmamız şart.İnsan kendi iç dünyasında çeşitli nedenlerle değer görmeden büyüdüğünde bunun arkasına saklanmamalı. Bir bakıma kendini kendinden koruyarak geçmişin acısını çevreye mal etmemeli.Eğer bir aileye sahipsek bunun kıymetini bilmeliyiz. Eşlerimiz çocuklarımız evlerimiz bizim cennetimiz olmalı.Biz geçmişte dili zikirli,gönlü şükürlü, bedeni sabırlı bir aileye yapısına sahip iken şimdilerde ise kim anne ,kim baba, kim çocuk herşey birbirine karışmış durumda. Ortalik aklı baliğ olup da gönlü baliğ olamamış 40 yaşlarinda çocuklardan gecilmiyor. Sorun kadın yada erkek olabilmekte değil, kur'an ve sünnet ışığında er olabilmekte işte o zaman herkes kendi yerini bilir.
Rabbim bizlere merhamet etsin, mana sultanlarının mübarek yardımlarını üzerimizden eksik etmesin.
HAYIRLI CUMALAR dilerim.