7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki depremler nedeni ile on ilimizde de binlerce vatandaşımız enkaz altında kaldı. Otuz binin üzerinde vatandaşımız hayatını kaybederken, enkaz altından da binlerce vatandaşımız sağ olarak kurtarıldı. İlk 72 saatin oldukça önemli olduğu deprem afetlerinde, depremin üzerinden 200 saat geçmiş olmasına rağmen enkaz altından sağ olarak kurtarılan vatandaşlarımız umut olmaya devam ediyor.
Mucize kurtuluşlara şahitlik ettiğimiz görüntüler, enkaz altında kurtarılmayı bekleyen vatandaşlarımız için herkese umut oluyor. Depremin meydana gelmesinin ardından 101 saat sonra bir baba kızda enkaz altından sağ olarak kurtarıldı.
‘BABAM MASAL ANLATTI’
Kahramanmaraş depreminin büyük yıkımlara neden olması hem ülkemizi hem de tüm dünyayı derinden sarstı. Yaşanan iki büyük deprem nedeni ile enkaz altında kalan 42 yaşındaki Cem Okur ve kızı Tanem, tam 101 saat sonra kurtarıldı. Enkaz altında yaşadıklarını anlatan Tanem şu cümleleri kurdu; ‘’101 saat babamla beraber kaldık. Babam bana orada masal anlattı, şarkı söyledi. Bir de oyun oynadık, taş kağıt makas. Karanlıktan göremiyorduk hangi işareti yaptığımızı birbirimize söylüyorduk. Sonra uyudum, uyandım. Çok üşüdüm. Babam battaniyeyle sardı ama yine de üşüdüm. Tahta soğuktu ama babam kucağında ısıtmaya çalıştı. Önce beni çıkardılar, sonra babamı. Babaannemden haber yok.’’
‘ALTIMIZDAKİ ZEMİN PATLADI’
Deprem nedeni ile enkaz altında kalan baba Cem Okur, altlarındaki zeminin patladığını ve o kısımdan soğuk havanın geldiği ifade etti. Depremden sonra enkaz altında kalan Cem Okur’da yaşadıkları korku dolu anları şu şekilde anlattı; ‘’Odada sadece kızımla ikimiz vardık, annem yan odadaydı. Üstüne enkaz düştü. Üstümde tavan betonu vardı ve bu durumda anneme yardım edemedim. Derin acı çekiyordum, kızıma yansıtmamaya çalışıyorum. Karanlıkta elimize geçen gül suyu ile kızım sırtıma ve elime sürdü, tedavi etmeye çalıştı.’’
‘İLK ÜÇ SAATE ÖLME NOKTASINA GELDİK’
Enkaz altından kızı ile birlikte kurtulan Cem Okur açıklamalarına şu şekilde devam etti; ‘’İlk 3 saatinde biz derin susuzluk yaşıyorduk. O ilk 3 saatte ölme noktasına varmıştık. Tanem yalvarıyordu, ‘Baba lütfen, sözünü tut kurtar’ diyordu. O uzun gece, bitmeyen gece, zifiri karanlığın dibi. Tanem ile Allah’a ‘Ya bizi öldür ya çıkar diye’ dua ettik. Tanem bana vasiyet verdi, ‘Baba ben sensiz yaşayamam. Ya sen ölme ya da ben öleyim’ dedi. Ben de ‘Öyle bir şey olmayacak’ dedim. Orada bir güç geldi, duvara vurmaya başladım. Oradan bir ses geldi. Ruhumuzu teslim etmek üzereyken Allah birini yolladı, ‘Çıkın’ dedi.’’